Լռության րոպեով սկսվող Վերջին Զանգ...
Մի քանի օր առաջ շրջանավարտների հետ հարցազրույց էի անում, տղաներից մեկն ասում ա այ մարդ շուտ պրծնենք տնեցիքի համար գնանք ժող, մեր համար էլ' Ղարաբաղ' ախպերներին հասնենք...
դե արի ու փուլ մի արի...էրեկվա երեխեքն իրենց նեղ մեջքներին մի ամբողջ երկիր են գրկել...էս ոնց, ինչի սենց մեծացաք ախր...
Ու էսօր ձեզ ամենինչ կարելի ա, խմել էլ, հառփել, պապայի ավտոյով ֆռֆռալ էլ, մենակ թե անփորձանք...ու թող երկու տարի հետո ձեր էսօրվա կոստյումներին նայեք ու զարմանաք թե ոնց եք էդ նեղ կտորի մեջ տեղավորվել...
Աբրահամյան Գոհար
