Ընդհանրապես մենք բոլորս շատ մեղավոր ենք մեկս մյուսի առաջ: Բայց միայն բաժանման ժամանակ ես դա զգում: Եվ հետո, միասին լինելու այդ տարիներից քանի՞սն են մնացել: Եթե նույնիսկ այդ տարիները դեռ էլի են լինելու, միևնույն է, մնալու են ավելի ու ավելի քիչ: Իսկ հետո՞: Ցրվենք շիրիմներով: Այնպես ցավալի է, այնպես լարված են զգացումները, այնպես սուր են բոլոր մտքերն ու հիշողությունները: Իսկ որքան անմիտ ենք մենք սովորաբար: Որքան հանգիստ ենք: Եվ մի՞թե պետք է այդ ցավը, որ գնահատենք կյանքը:

ԻՎԱՆ ԲՈՒՆԻՆ

 

Հովիկ Չարխչյան