Պատճառներից մեկն էլ հիշողություններն են։ Իհարկե Ադրբեջանը պետք այսքան սպասեր, 94 թվական չտեսած, պարտված ու մեռած մարտական ոգի չտեսած սերունդ դաստիարակեր, զոմբիացներ ու ուղարկեր դեպի մսաղաց։ Ադրբեջանը մինչև այժմ սեփական կորուստների մասին չի խոսում, շարքային ադրբեջանցին կարծում է, թե Արցախի մեծ մասը գրավված է, իսկ իրենց "սակավաթիվ" էշ նահատակները հերոսներ են։ Մենք գործ ունենք զոմբիացած թշնամու հետ, որին մեր լրատվականները պիտի հասկացնեն, որ նրանք պահանջեն իրենց կառավարությունից ճշգրիտ ներկայացնել զոհվածների թվաքանակը, ինչպես նաև ցույց տալ նաև իրենց ամոթալի անհաջողությունները։

Շատ ինֆորմացիան ՝ մանավանդ բացասական, միշտ վնաս է պետական շահերին, Ադրբեջանը դա հասկացել է և խոսում է ոչ թե իրենց, այլ մեր մասին, մեր շատ լրատվականներ նույնպես խոսում են միայն մեր մասին, ընդ որում հիմնականում թույլ տեղերից։

Հայկ Մարգարյան