Տարբեր մտքեր են անընդհատ գլխումս պտտվում։ Ահագին հարցեր են կուտակվել մարդկանց մոտ անցած֊դարձածի մասին։ Բայց հիմնական հարցը երևի թե ժողովրդի այս էներգիան ուղղորդելուն է վերաբերվում։ Համենայն դեպս, ամենաշատը ինձ հենց այդ են հարցնում։ Տպավորությունս այն է, թե բոլորի մոտ լուրջ փոփոխությունների մեծ ցանկություն կա, բայց վախենում են պահը կորցնենք, ճիշտ հունի վրա չդնենք սոցիալական ներքին այս զարգացումները։ Լուրջ խնդիր է, որին դեռ չեմ կարողանում կողքից նայել։

Սթափ գնահատականներ ու հաշվարկներ են պետք, բայց որքան հասկանում եմ, անգամ ամենամտահոգ ու բանիմաց ընկերներս դեռ պատասխաններ չունեն։ Որ ճիշտն ասեմ, հարցն էլ երևի դեռ մինչև վերջ ձևակերպված չի... Բայց մի բան այս գիշեր հստակ հասկացա։ Այն է, որ ժողովրդի բարոյահոգեբանական վերելքն Ադրբեջանի հարձակումով չսկսվեց։ Ալիևը եթե System of a Down֊ի անցած տարվա համերգը տեսներ Երևանում, դժվար թե այսպիսի որոշում կայացներ։ Այնինչ, գաղտնի ոչ մի բան չկար։ Ամեն ինչ համաշխարհային մամուլի էջերում էր։ Տեսնել էր պետք ու գիտակցել։ Մենք էլ պետք է տեսնեինք ու գիտակցեինք։

Հրանտ Մելիք-Շահնազարյան