Տրամաբանական չէր լինի եթե քոչվոր անցյալ ունեցած մեր արևելյան հարևանները սեփական բառ ունենային «հերկ» հասկացության համար: Հողի հետ կապված ցանկացած աշխատանք ավանդաբար եղել է նստակյացների զբաղմունքը, իսկ նստակյաց էին այստեղ այլ ժողովուրդներ, այդ թվում կովկասյան պարսիկներն ու թալիշները:

Եվ ահա ադրբեջաներենում «հերկ» բառի համար գործածվող բառը (şum) մաքուր իրանական ծագում ունի: Բառիս հին իրանական ձևն է *šauxman-, որտեղից դասական պարսկերենում հանդիպում է šuxm բառը, իսկ կովկասյան պարսկերենում և թալիշերենում xm բաղաձայնական խմբի պարզեցմամբ' šum: Հին իրանական *ft, *xt, *št. *st, *šm, *xm բաղաձայնական խմբերի պարզեցումը, չնայած առավել բնութագրական է թալիշ-թաթական (նորազարիական) խմբի լեզուներին, սակայն այս երևույթը լայն տարածում ունի նաև կովկասյան պարսկերենում (հմմտ. čum «աչք», tum «սերմ» ևն)' պայմանավորված թերևս թալիշերենի ազդեցությամբ:

Հետևաբար ադրբեջաներենում բառը փոխառված է կամ թալիշերենից, կամ կովկասյան պարսկերենից: Ադրբեջաներենում այս արմատով կան նաև բառաբարդումներ, ինչպես օր.' şumaltı, şumqabaqı, şumlama, şumlamaq, şumlanma, şumlanmaq, şumluq, şumotu և այլն:

Արտյոմ Տոնոյան