Մի՞թե հնարավոր է մեկընդմիշտ հրաժարվել նախանձ կոչվածից: Դժվար թե հնարավոր լինի: Բայց կառավարել սեփական հույզերն ու թույլ չտալ, որ նախանձը թունավորի ձեր ու շրջապատի կյանքը, իհարկե, հնարավոր է:


Բացասական տրամադրությունը հաճախ կարող է կյանքի շարժիչ ուժը լինել: Նախանձ: Զգացմունք, որը հին Է ինչպես սերն ու ատելությունը, և ոչ ոք դրանից ապահովագրված չէ: Դժվար թե մեզանում գտնվի որևէ մեկը, ով գեթ մեկ անգամ նախանձով չի նայել հարևանի կամ ծանոթի ունեցվածքին: Հանդիպում եք ձեր վաղեմի ընկերուհուն, ում չէիք տեսել արդեն մի քանի տարի, և նա սկսում է պատմել իր բուռն սիրավեպի ու երջանիկ ամուսնության մասին, կամ խեթ հայացք եք նետում գործընկերոջ վրա, որն ընդամենը նախորդ օրն է վերադարձել ծովափից: Լավ հանգստացել է ու հիմա էլ հիանում է իր բրոնզագույն արևայրուքով: Կարծես թե ուրախ եք, որ կրկին տեսնում եք ձեր ընկերուհուն, ուրախ եք, որ գործընկերը կարողացել է արձակուրդի ժամանակ մի լավ հանգստանալ, բայց և մտածում եք. «Ես էլ եմ ուզում հանգստանալ, ինչու՞ ինձ էլ չի հաջողվում արձակուրդը լավ անցկացնել»:


 Շարունակությունը՝ այստեղ