Ուկրաինայի մասնատումը հերթական անգամ ապացուցում է «ջրի բերած, ջրի տարած» ասացվածքի ճշմարտացիությունը:

Կցած-կցմցած... Ռուսաստանից, Լեհաստանից, Հունգարիայից ու Ռումինիայից ով ասես հող պոկեց. սկզբում ցարերը, հետո մի առյուծի թիքյա էլ Լենինն ու Ստալինը, վրադիր' Խրուշչյովի նվիրած Ղրիմը...

Ոչ գնահատեցին, ոչ էլ պահեցին ու պահպանեցին: "Хто не скаче, то москаль" գոռալով երկիր չէն պահում, իսկ Զապորոժյան Սեչի ժամանակների սահմաններին վերադառնալը, կարծես, ժամանակի հարց է...

Միհրան Հակոբյան