Այս գառշելի պայմաններում մեր Հայ ժողովուրդը իսկապես մահ ու կենածի կռիվ է տալիս իր գոյատեվման համար, բայց դա միայն ապրելու վաստակելու համար, ամեն ինչի բոլորը գնում են ինչ գնով էլ լինի միայն թե տանը ուտելու բան լինի:
Ես հասկանում եմ որ ապրել սնվել պետք է, բայց հասկացեք սիրելիներս դա չի կարող լինել առաջնայինը, որովհետև մեր ազգի պրոբլեմները դրանով չեն ավարտվելու քանի մենք ունենք մի իշխանություն որն անում է ամեն ինչ սեփական ժողովուրդին զրկելու իր հասանելիք ապրելու իրավունքից, որ տվել է Աստված:
Իշխանություններին թվում է թե դա նույն պես մի օրենքի կետ է, որ իրավունք ունեն կիրառել ժողովուրդի դեմ որպիսի լավ չապրեն գիտակցելով թե շատ են սնվում և իրենց ճոխություն թույլ տալիս:
Ինչ է նշանակում մարդուն զրկել ապրելու իրավունքից, դա նա է որ մեր իշխանությունները ոչ մի ընդհանուր կապ չունեն ժողովուրդի հետ և նրան դիտում են ինչպես մի գործիք որի հետ կարելի է անել ամեն ինչ: Ես շատ եմ ասել գրել որ սա դեռ սկիզբն է հայ ժողովուրդի տառապանքների, դա նրանից է որ մենք հանդուրժում ենք իսկ նրանք ոչ, նրանք ժողովուրդին տեսնում են պոտենցիալ ոչնչությունների ճիպոտահարելով ծառայեցնելով իրենց նպատակներին:
Այն որ մենք վախկոտ ենք դա անհերքելի փաստ է, բայց ուշադրություն չդարցնելով իշխանություններին թե իբրև ձեր կողմը չենք նայում արեք ինչ ուզում եք միայն մեզ մի կպեք, դա էլ ձեզ չի փրկի ու նրանց էլ դա ձերք չի տալիս: Ինչ է ստացվում լավ մենք հանդուրժում ենք իշխանություններին թե արեք ինչ ուզում եք, միայն մեզ նման նախիրին ձերք մի տվեք մենք համաձայն ենք այս ապրելակերպին, բայց նրանք ասում են ոչ դա էլ չի լինի, դուք մեր աչքի առաջ եք և մենք ձեր իշխանություն ենք դուք պիտի անեք այն ինչպես մենք ենք ցանկանում:
Ինչու ես որոշ չափով ծավալվեցի, ասածս նա է, որ այն մի կտոր հացը որ վաստակում եք չգիտեմ ինչ ձեվի դա էլ մի օր չի լինի, դե հիմա ձեզ հարց տվեք բա հետո ինչ ենք անելու: Հայաստան պետություն չկա, կան տերեր և ճոռտեր, երբ սա կհասկանաք այ են ժամանակ համոզված եմ որ ոտքի կգանգնեք:
Հրանտ Ավետյան
