«Բազմաթիվ հայեր քաղցի և ծարավի կենթարկվին և երկար ճանապարհորդություններ կը կատարեն, բայց բոլոր այդ նեղությունները հանձն կառնվին միմիայն դրամի համար: Ես առաջինը անոնց մեջ, այդ նեղությունները կը դիմագրավեմ ուսման համար, իմ Հայրենիքիս համար:
Ես բեռնակիր եղա իմ ուսման համար, և ոչ թէ իմ ապրուստին. և իմ այդ խոնարհ ծառայության մեջ պարկեշտ մնացի ես: Գնահատվեցավ այդ պարագան, և մեծանձն հոգիներ իրենց բարությամբ վեր բարձրացրին զիս: Ոչ ծույլ էի ես, ոչ ապերախտ: վերը գտնվեի, թե վարը' վատ չեղա ես»:
Վահե Անթանեսյան
