Ես դեռ նման լարվածություն չեմ հիշում սահմանի վրա՝ 2005 թվականից ի վեր... մի շաբաթում արդեն 3 զոհ ունենք ու վիրավոր... տականք ազիկները էս գիշեր էլ փորձել են դիվերսիոն գործողություն իրականացնեն ու թեև հետ են շպրտվել տալով 2 զոհ ու մեկ վիրավոր, մենք էլ ցավոք զոհ ունենք՝ 1995 թվականին ծնված եֆրեյտոր Էրիկ Գասպարյանը:

Անչափ ցավում եմ Էրիկի ու իր ընտանիքի համար: Հերթական ջահել տղեն նահատակվեց «խաղաղ պայմաններում» ու ոչ մի բան չի կարող նրա ընտանիքի կորուստը մեղմել...

Ինչ վերաբերում է բուն դիվերսիային, ապա դատելով մեր ու ազիկների տված տեղեկություններից, ակնհայտ է, որ իրոք դիվերսիոն գործողության փորձ է եղել ու իրոք իրենց կողմից է եղել, որովհետև մեր կողմից զոհվել է ժամկետային զինծառայող, իսկ ժամկետայինների դիվերսիայի չենք ուղղարկում, իսկ այ իրենց կողմից երկու զոհերն էլ պայմանագրային էն՝ մեկը 1982 թվականի ծնված կապիտան, մյուսը՝ 1991 թվականին ծնված ենթասպա...

Ու հերաթական անգամ առարկայանում է այն հարցը, թե մինչև ե՞րբ պետք ա սրանց սանձարձակությունները հանդուրժենք, ինչի՞ պետք ա էդ անասունները էնքան արխային լինեն, որ օրը մեջ դիվերսիա փորձեն անել կամ դիպուկահարների բերեն առաջին գիծ...

Մի խոսքով, չգիտեմ ով ա ինչ պանիկաների մեջ ընկնում, բայց նոր կռիվ ա պետք, որպեսզի ավարտենք էն, ինչ կիսատ մնաց 1994 թվականին, թե չէ սրանք լրիվ են հղփացել:

Կոնստանտին Տեր-Նակալյան